Poniżej prezentujemy streszczenie raportu, napisane przystępnym dla wszystkich zainteresowanych językiem. Pełna treść raportu w formacie PDF dostępna jest tutaj: Zobacz raport WHO na temat CBD

CBD czyli kannabidiol jest substancją, która przez wiele lat była pomijana w dyskusji na temat narkopolityki. Skupiała się ona głównie na THC czyli tetrahydrokanabinol – odurzającej substancji znajdującej się w konopi indyjskiej. Jednak w ostatnim czasie CBD i jego medyczne zastosowanie, w coraz większym stopniu zaczyna być obecne w dyskursie naukowym oraz debacie publicznej.

Jednym z głosów w tej dyskusji jest raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) przygotowany na posiedzenie Komitetu Ekspertów ds. Uzależnień od Środków Odurzających. Jest to jeden z najbardziej aktualnych dokumentów (datowany na listopad 2017r.) przedstawiających działanie CBD na organizm człowieka oraz możliwości jego zastosowania w medycynie.

Najważniejsze wnioski płynące z tego raportu są takie, że CBD nie uzależnia, nie powoduje negatywnych skutków społecznych, ale za to może stanowić ważny element w terapii i leczeniu wielu chorób m.in.: nowotworów, choroby Alzheimera, choroby Parkinsona, stwardnienia rozsianego, ale także depresji i psychoz. Ponadto CBD może być stosowane jako środek przeciwbólowy przy silnych bólach w tym bólach neuropatycznym. Jednak stosuje się go przede wszystkim w leczeniu padaczki (epilepsji), gdyż w walce z tą chorobą CBD sprawdza się najlepiej.

Sam raport podzielono na dziewiętnaście rozdziałów. Jednak w praktyce można wyróżnić trzy zasadnicze części tego dokumentu: pierwsza z nich poświęcona jest sensu stricte klasyfikacji i charakterystyce CBD jako substancji chemicznej. W tej części opisano strukturę chemiczną, jego właściwości czy warunki pozyskiwania CBD – zarówno syntetyczne jak i naturalne. Kolejna część dotyczyła przede wszystkim zastosowania CBD w medycynie wraz z opisem ewentualnych skutków ubocznych, wynikami badań klinicznych na zwierzętach czy sposobach i warunkach dawkowania CBD. Z kolei kolejna – trzecia – część odnosi się po pierwsze do zastosowania CBD w innych obszarach życia oraz społecznych skutków i prawnych rozwiązań związanych z używaniem i dystrybucją CBD.

Często poruszaną kwestią, budzącą wątpliwości potencjalnych użytkowników, jest kojarzenie marihuany – konopi indyjskiej, która zawiera CBD, jedynie z psychoaktywnym THC, które w wielu krajach nadal jest substancja nielegalną. Otóż faktycznie w warunkach laboratoryjnych CBD może przekształcić się w THC. Jednak do sytuacji takiej praktycznie nigdy nie dochodzi w czasie stosowania CBD zgodnie z zaleceniami, gdyż wymagane do tego procesu jest stworzenie konkretnych warunków fizykochemicznych. Faktem jest również to, że zarówno CBD jak i THC pozyskiwane są z konopi indyjskich. Jednak po pierwsze rośliny te mają różne odmiany, co pozwala na wyselekcjonowanie tych, które posiadają więcej THC od tych, w których dominuje CBD. Ponadto proces otrzymywania CBD różni się od metod pozyskiwania THC. Dlatego możliwe jest bezpieczne przygotowanie produktów konopnych o przeznaczeniu medycznym zawierających optymalne dawki CBD przy tak niskich poziomach zawartości THC, że substancja ta w żaden sposób nie wpływa na potencjalnego użytkownika.

Co więcej autorzy raportu podkreślają, że różnice pomiędzy obiema substancjami są znaczne i dotyczą również skutków ich stosowania. Otóż po zażyciu THC dochodzi do licznych zaburzeń funkcjonowania. Osoba znajdująca się pod wpływem tej substancji może mieć problemy z poruszaniem się, zaburzoną percepcję – w tym opóźnioną rekcję na bodźce zewnętrzne, przyspieszoną akcje serca jak również odczuwać głód i ciągłą suchość w ustach. Podobnych efektów nie odnotowano nawet wśród osób, które dobrowolnie przyjęły sporą dawkę – ponad 200 mg – CBD w formie doustnej.

Kolejną kwestią jest zastosowanie CBD w terapii medycznej. Raport dotyczy w zasadzie jedynie przypadków podawania CBD w formie doustnej. Spowodowane jest to faktem, że na dzień publikacji raportu na rynku nie znajdowały się żadne produkty medyczne zawierające czyste CBD, a w warunkach laboratoryjnych badano reakcje właśnie w wyniku doustnego podawania CBD. Jednak znane są też inne możliwe formy stosowania CBD np. podjęzykowa, donosowa czy też wziewna (np. inhalacje).

Ciekawe są ustalenia naukowców odnośnie możliwego dawkowania CBD – otóż w badaniach naukowych odnotowano dawki wahające się do 100 mg do 800 mg na kilogram masy ciała, w przeciągu doby. W związku z tym niekoniecznie jest to „waga” pojedynczej dawki, a suma wszystkich dawek przyjętych w czasie 24 godzin. Przy czym autorzy raportu nie określili optymalnej dawki dla człowieka. W badaniach znajdują się odniesienia do badań na zwierzętach (małp), które pokazują, że przedawkowanie CBD jest bardzo trudne, ale jest możliwe. Ewentualne zmiany w zachowaniu się zwierząt bądź zaburzenia biologiczne i fizjologiczne zostały odnotowane przy jednorazowych dawkach przekraczających 150mg na kilogram masy ciała, bądź w przypadku długotrwałego – ponad 90 dni – przyjmowania codziennych dawek większych niż 30 mg CBD w formie doustnej.

Kannabidiol stosowany może być w leczeniu wielu chorób i dolegliwości. Zgodnie z aktualną wiedza medyczną stanowi bardzo efektywną metodę leczenia epilepsji (padaczki). Badania potwierdzają, że stosowanie CBD w walce z tym schorzeniem u wielu pacjentów przynosi poprawę – ataki padaczki mogą nawet całkowicie zanikać bądź zdarzać się o wiele rzadziej niż w przypadku nie stosowania CBD. Jednak autorzy badań podkreślają, że CBD nie stosuje się jako zamiennika leków, a jako lek dodatkowy – w większości badań osoby podane kuracji CBD nadal przyjmowały dotychczasowe leki przeciwpadaczkowe. Niemniej z większości badań i testów wynika, że CBD to dobra i obiecująca terapia wspomagająca przeciwdziałanie skutkom epilepsji.

Istnieje również szereg badań potwierdzających skuteczne przyjmowanie CBD w walce z innymi przypadłościami: w chorobie Alzheimera, Parkinsona, pląsawicy Huntingtona ale też stwardnieniu rozsianym, chorobach zapalnych, zakażeniach, chorobach układu krążenia oraz powikłań cukrzycowych. Co więcej badania potwierdziły skuteczne znoszenie przez CBD bólu (w tym bóli neuropatycznych), stanów lękowych, stresu i depresji. CBD może być również lekiem stosowanym do walki z rakiem. Jak wynika z aktualnych badań (2017) CBD ma działanie antyproliferacyjne i przeciwnowotworowe w szerokim zakresie typów nowotworów; indukcja śmierci komórek nowotworowych w wyniku autofagii; skutki chemoprewencyjne.

Pomimo potwierdzonego działania leczniczego CBD nadal nie jest wpisane na listę leków podstawowych Światowej Organizacji Zdrowia. W dużej mierze wynika to z faktu, że środek ten wciąż jest badany, a procedurę tę wydłużają wątpliwości natury politycznej i społecznej – kojarzenia produktów konopnych z narkomanią i zażywaniem THC. Ponieważ CBD nie zachowuje się jak typowy leczniczy związek chemiczny, toteż pewnego rodzaju problemem jest także precyzyjne sklasyfikowanie CBD jako leku w definicyjnym tego słowa znaczeniu. Nie oznacza to jednak, że CBD nie jest już obecnie stosowane w różnych terapiach medycznych. Istnieją leki, które zawierają tę substancję – jednak nie jest to jedyny składnik tych leków. Przykładem może być dystrybuowany w wielu krajach przez firmę GW Pharmaceuticals lek z nabiksymolami – w których występuje zarówno CBD jak i THC. Ponadto wspomniany koncern opracowuje już również leki oparte na czystym CBD pochodzenia roślinnego. Dotychczasowe testy tego leku, który ma przeciwdziałać zespołom Draveta i Lennoxa-Gastauta, znajdują się już w 3 fazie badań. Z kolei w Holandii Echo Pharmaceuticals rozpoczął testy kliniczne leku na schizofrenie i padaczkę, którego głównym składnikiem również jest CBD. W USA środki CBD coraz częściej stosowane są w ginekologii i neonatologii – do leczenia noworodków – np. noworodkowej encefalopatii niedotlenieniowo-niedokrwiennej albo asphyksji okołoporodowej.

Na podstawie raportu można wnioskować, że dopuszczenie CBD do normalnego obrotu medycznego i zarejestrowanie leków wyprodukowanych na jego bazie jest kwestią czasu. Wszystkie dotychczasowe badanie potwierdzają bowiem po pierwsze jego skuteczność, a po drugie bezpieczeństwo jego stosowania. Odnotowane skutki uboczne wcale nie odbiegają od standardów i podobne mogą być wywołane przez szereg innych, powszechnie stosowanych specyfików dostępnych bez recepty. Wśród nich występują np. biegunka czy podniesienie ciśnienia tętniczego. Jednak podobne efekty, przy stosowaniu CBD, są stosunkowo rzadkie. Zresztą do rejestracji CBD jako leku dochodzi już w wymiarze krajowym np. w Wielkiej Brytanii. W USA czy Nowej Zelandii CBD jest dopuszczone do obrotu jednak jest tak zwanym środkiem kontrolowanym, przy czym w Stanach przepisy te się liberalizują. Bardzo liberalne przepisy w tej kwestii posiada Szwajcaria gdzie CBD nie podlega kontroli jako środek odurzający, gdyż zgonie z badaniami nie wywołuje skutków psychoaktywnych.

Wydaje się więc, że CBD to substancja bezpieczna i może stanowić ważny element przyszłości medycyny konwencjonalnej, a pod postacią naturalnych, nie wytworzonych w laboratorium w sposób sztuczny postaciach, także medycyny naturalnej i ziołolecznictwa. Co ciekawe debata o użyteczności CBD toczy się w momencie gdy coraz więcej krajów świata dopuszcza do użytku rekreacyjnego THC. W związku z tym nic nie powinno stać na przeszkodzie do legalizacji i dopuszczenia do obrotu CBD, które jest środkiem o wiele bezpieczniejszym – nie powodującym uzależnienia oraz negatywnych skutków psychofizycznych, a społecznie potencjalnie bardzo korzystnym.

Ponadto omawiany raport WHO nie jest innowacyjnym, prekursorskim badaniem a kwintesencją badań prowadzonych już od lat ’80 minionego wieku. Oznacza to, że CBD to środek dobrze znany środowisku naukowemu, a prawie czterdzieści lat badań powinno stanowić gwarancje bezpiecznego stosowania tego środka, który może okazać się długo wyczekiwaną pomocą dla wielu chorych na całym świecie.

CBD jest substancją przebadaną i wykazuje szereg pozytywnych oddziaływań na liczne schorzenia. Pomaga niwelować ich objawy, jak również je leczyć. Jak CBD działa na poszczególne problemy zdrowotne?

Działanie antynowotworowe

To jedna z najważniejszych zalet CBD, ponieważ jak dotąd nie wynaleziono skutecznego lekarstwa leczącego nowotwory. CBD i inne substancje wchodzące w skład konopi indyjskich wykazują skuteczność w walce z nowotworami. THC posiada również właściwości zbieżne z efektami CBD, lecz jego stosowanie wiąże się nierozerwalnie z psychoaktywnymi skutkami ubocznymi.

Kiedy pierwszy raz zastosowano kannboidy zbliżone do THC, pacjenci odczuli zmniejszenie nudności i wyostrzenie apetytu po chemioterapii. Po przeprowadzeniu badań, specjaliści zebrali większą ilość informacji, które pozwoliły na wykorzystanie nieszkodliwego CBD w walce z różnymi postaciami nowotworów. Substancja ta może być używana jako wspomagacz standardowych środków leczenia raka, lecz również może być stosowana jako autonomiczny lek przeciwnowotworowy.
CBD:

Zapobiega rozrostowi komórek rakowych i wpływa destrukcyjnie na te, które już powstały w szyjce macicy oraz redukuje te, które powstają przy białaczce, raku płuc, tarczycy i okrężnicy;

• Zmniejsza rozwój komórek glejaka, który jest odmiana szczególnie niebezpiecznego nowotworu mózgu;
• Wykazuje wspomagające działanie w eliminacji raka piersi i prostaty, ponieważ posiada właściwości niwelujące powstałe już guzy, uśmierza ból i współgra z konwencjonalnymi metodami leczenia.

Powyższe wnioski pochodzą z badań, które odbyły się na komórkach wyhodowanych w warunkach laboratoryjnych. Nie ma pewności, czy CBD będzie w ten sam sposób oddziaływało na komórki żywego organizmu. Wiadomo jednak, jakie procesy i mechanizmy powodują skuteczność CBD w starciu z komórkami rakowymi.

Kanabinoid redukuje wytwarzanie energii w komórkach nowotworowych, osłabia je, zwiększa ich wrażliwość, hamuje ich wzrost i rozprzestrzenianie się, co w rezultacie powoduje ich śmierć.

Autoagresywny układ odpornościowy

Choroby autoimmunologiczne są związane z procesem, w którym układ odpornościowy niszczy własne komórki i tkanki. Taki stan rzeczy ma miejsce, gdy wystąpią błędy w uzyskiwaniu kompetencji przez limfocyty w narządach limfatycznych. Wewnętrzny system kannaboidowy w chorobie autoimunnologicznej może być zachwiany. CBD chroni komórki mózgowe, redukując ingerencję toksyn i niwelując stres antyoksydacyjny.

Objawy schizofrenii

CBD wykorzystuje się także w leczeniu objawów psychozy. W konfrontacji z THC, CBD nie prowokuje objawów psychotycznych, a zmniejsza je, co ma wybitne znaczenie w walce z tą chorobą. Współczesne badania pokazują, że CBD może stać się wymierną alternatywą dla środków antypsychotycznych, redukując jednocześnie skutki uboczne.

Organizm człowieka cierpiącego na schizofrenię wytwarza zbyt wiele lub zbyt mało kannabinoidów. CBD pomaga osiągnąć ich równowagę w mózgu i zredukować stan zapalny, który ulega nasileniu przy schizofrenii.

Stwardnienie rozsiane

Badania pokazują, że kannabinoidy niwelują objawy stwardnienia rozsianego. Przede wszystkim łagodzą ból, który towarzyszy tej chorobie. U osób przyjmujących THC i CBD przez 6 tygodni, zaobserwowano utrzymanie masy mięśniowej przy jednoczesnym obniżeniu napięcia mięśniowego, redukcję bólu i poprawę jakości snu.

Padaczka

CBD może okazać się pomocnym środkiem u chorych z epilepsją lekooporną. Na podstawie badań przeprowadzonych u grupy wiekowej 3-26 lat, u których zastosowano 3 miesięczny okres obserwacyjny, okazało się, że oczyszczony, 98% olej CBD zredukował napady padaczki o 50% u około 40% leczonych, przy maksymalnej dawce 35mg/kg masy ciała/dzień.

Efekt przeciwbólowy

CBD może zostać nową generacją leków przeciwbólowych. Ludzki organizm jest wyposażony w receptory kannabinoidowe. Typ CBD1 jest rozprzestrzeniony gęsto

w drogach, które odpowiadają za ból mózgu, nerwów i kręgosłupa. CBD2 jest ważny dla układu odpornościowego i uaktywnia się w stanach zapalnych organizmu. Zatem wewnętrzne kannabidoidy połączone z CBD oddziałują na obydwa typy i równoważą ból i stany zapalne organizmu.

Stany lękowe

Aktualnie można stwierdzić, że pojedyncza dawka CBD, która wynosiła 400mg, zniwelowała objawy lękowe u osób z zaburzeniem afektywnym. Kannaboidol zadziałał na zmniejszenie przepływu krwi do partii układu krwionośnego, za to zwiększył jej przepływ do kory obręczy tylnej, ważnej dla funkcji poznawczych i motywacji.

Zwiększając liczbę badań można rozszerzyć spectrum działania CBD na niwelowanie różnych odmian lęku takich jak: napady paniki, zaburzenia stresu pourazowego i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.

Cukrzyca

Badania nad leczeniem cukrzycy przy wykorzystaniu CBD ciągle trwają. Efekty działań laboratoryjnych na myszach pokazują, że CBD może zapobiegać i spowalniać niszczenie komórek, które produkują insulinę w trzustce. Podczas badania grupy liczącej około 5000 osób z cukrzycą i mających kontakt z marihuaną, okazało się, że stężenie insuliny i glukozy we krwi jest niższe o 16% niż w przypadku osób, które nie zażywały konopi. Ponadto, grupa charakteryzowała się niższym BMI i wyższym poziomem HDL, czyli tzw. dobrego cholesterolu.

Wpływ na układ sercowo-naczyniowy

CBD może mieć wpływ na komórki krwi, ponieważ zmniejsza zbrylanie, co skutkuje zatykaniem naczyń krwionośnych. Do tej pory można stwierdzić na podstawie badań laboratoryjnych na zwierzętach i komórkach, ze CBD chroni serce, poprzez oddziaływanie na naczynia krwionośne, redukcję stanów zapalnych oraz osłabianie stresu oksydacyjnego.

Problemy z zasypianiem

CBD może pozytywnie wpływać na jakość snu, ponieważ u osób z tym problemem kannaboidol pomaga eliminować stany lękowe, które wpływają destrukcyjnie na spokojny sen. CBD na tym polu wygrywa jednoznacznie z THC, które w perspektywie dłuższego stosowania może pogorszyć jakość snu.
Ilość CBD zależy od stopnia rozwoju schorzenia i jego rodzaju. U osób chorych na Alzheimera, eliminacji stanów zapalnych i skurczu mięśni przy stwardnieniu rozsianym. W badaniach stosuje się dawki oscylujące w granicach 100 – 600 mg CBD. Najsilniejsze dawki CBD były stosowane w silnych napadach epileptycznych i wynosiły do 3,5 g oleju CBD / dzień. Zawsze należy pamiętać, że dawkowanie musi być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta i skonfrontowane z wiekiem, wagą i co najważniejsze – schorzeniem osoby przyjmującej CBD.

Rozmowy wokół tematu konopi i marihuany toczą się wokół legalizacji, zasadności ich stosowania i wpływu na zdrowie człowieka. Różnice pomiędzy rodzajami marihuany nie są zasadnicze, a odmienność polega na rozpatrywaniu ich z punktu widzenia użytkowego.

Uprawa i stosowanie

Konopie i marihuana wywodzą się z Canabis sativa L., która jest rośliną posiadającą

w swej budowie CBD, THC oraz inne związki. Praktycznie, konopie włókniste, siewne, to określenie marihuany. Hoduje się je na powietrzu, pod gołym niebem. Ludzie uprawiają je na całym świecie, ponieważ roślina ta ma bardzo szerokie spectrum zastosowań. Konopie siewne zawierają w swoim składzie jedynie 0,3% THC, co stanowi znikomy procent psychoaktywnych substancji w porównaniu do innych gatunków marihuany. Nie da się osiągnąć stanu odurzenia, paląc nawet dużą ilość konopi siewnych. Z takiej odmiany konopi powstaje olej CBD, który wspomaga leczenie zróżnicowanych schorzeń.

Konopie indyjskie, czyli marihuana, to specjalnie oddzielony typ konopi, który posiada w swoim składzie znaczną ilość psychoaktywnego THC. Marihuana,

w przeciwieństwie do konopi, jest uprawiana w zamkniętych pomieszczeniach. Taki system hodowli służy uzyskaniu wysokiej jakości kwiatów, niezależnie od warunków atmosferycznych. Dzięki tej formie uprawy, konopie indyjskie można zbierać kilka razy

w roku. Z konopi indyjskich ekstrahuje się RSO, czyli olej Ricka Simpsona, który stosuje się terapeutycznie w leczeniu schorzeń neurologicznych.

Canabis India i Canabis sativa to dwa podgatunki marihuany, które różnią się przede wszystkim sposobem uprawy, zawartością THC i wpływem na zdrowie. Wysokie i silne pędy konopi są uprawiane przez różne cywilizacje. Używa się ich do różnych produktów spożywczych, olejów, materiałów i lin.

Rośliny uprawiane w specjalny sposób, uznane za psychoaktywne, są stosowane do celów medycznych i obrzędowych. Dziś nazywa się je marihuaną.

THC, CBD i typologia Canabis

Konopie i marihuana wytwarzają CBD. Ten kannabinoid jest produkowany w sporej ilości przez konopie, natomiast marihuana wytwarza więcej THC niż CBD. Rośliny konopi są męskimi kwiatami, które nie rodzą pąków na żadnym etapie rozwoju. Przez lata specjalne dopasowywanej uprawy, doprowadzono do relatywnie niewielkiego stężenia THC w tych roślinach.

Aby osiągnąć wysokie stężenie THC w roślinie, potrzebna jest szczególna uwaga w prowadzeniu hodowli w domowych warunkach. Niezbędne jest utrzymywanie stałej temperatury, wilgotności, stałego poziomu natężenia światła, stężenia CO2 i tlenu. Konopie są uprawiane na świeżym powietrzu, co maksymalizuje ich wielkość i gwarantuje wielkość zbiorów.

Prawo i badania

W Polsce produkowanie Canabis jest nielegalne. Marihuana i konopie są zaliczane do narkotyków, co sprawia, że mimo licznych walorów leczniczych są poza zasięgiem potencjalnych pacjentów oraz zwolenników tej rośliny. Poza USA konopie są hodowane w około 30 krajach, między innymi w Chinach, Chile oraz na terenie Unii Europejskiej. Ciekawostkę stanowi fakt, że produkty konopne można całkowicie legalnie importować do USA.

Badania nad obiema formami konopi są utrudnione, ze względu na rygorystyczne przepisy. Pomimo takich obostrzeń, naukowcy starają się zgłębić wiedzę na temat działania medycznej marihuany, ze względu na jej szerokie zastosowanie w eliminacji, niwelowaniu i leczeniu szerokiej gamy zaburzeń zdrowotnych. Włókna z konopi prawdopodobnie będą używane w branży motoryzacyjnej, ponieważ naukowcy z Univeristy of Albert opracowali akumulator z użyciem konopi, co stanowi przełom w produkcji szybkich i niedrogich źródeł energii.

Aktualnie legalizacja Canabis zatacza coraz szersze kręgi, a sposobności zbadania tej rośliny ciągle rosną. Możliwości upraw i zastosowania tej rośliny są nieograniczone, co daje szerokie możliwości wykorzystania jej potencjału w niedalekiej przyszłości.

Kannaibinoidy są związkiem organicznym, który jest spoiwem receptorów ciała

i mózgu. CBD jest najważniejszym związkiem konopi, który spotyka się ze sporym zainteresowaniem kręgów medycznych i naukowych. Aby otrzymać maksymalną korzyść leczniczą z kannabinoidów, należy wybrać odmiany zawierając CBD i THC, mając jednocześnie na uwadze, że THC jest związkiem o działaniu psychoaktywnym, więc jego stosowanie powinno być ściśle kontrolowane.

Najlepsze efekty lecznicze uzyskuje się, stosując szeroką gamę kannbinoidów w połączeniu z innymi związkami, do których należą: flawonoidy, terpeny i składniki mineralne, takie jak wapń, fosfor, potas, magnez, krzem, jod i bor. Warto je łączyć także z witaminami z grupy A, B, C, E i K.

Pierwszym krokiem do zwiększenia efektu terapeutycznego jest stosowanie kannabinoidów w sposób synergiczny. Oznacza to, że należy łączyć CBD i THC w odpowiednich proporcjach. Aby tego dokonać, należy zbadać i ocenić wrażliwość organizmu pacjenta na psychoaktywne działanie THC.

Ile, by nie szkodzić, a leczyć?

Ilość zalecanych kannibnoidów precyzuje się w miligramach na dobę. Aby odszukać odpowiednią proporcję CBD, trzeba określić problem zdrowotny, opisać stan zdrowia pacjenta, dookreślić podstawowe dane w postaci płci, wagi i wieku. Kolejnym krokiem jest odnalezienie najlepszej formy przyjmowania CBD. Można wybrać olej konopny, który jest dostępny w kapsułkach, kroplach i pastach. Dawkowanie należy rozpocząć od kilku miligramów na dobę, jeśli nie posiada się doświadczenia w przyjmowaniu CBD oraz nie zna się reakcji organizmu pacjenta na ten lek. Wskazane jest, by aplikować kilka razy dziennie mniejsze dawki, zamiast jednej, dużej.

Skutki uboczne przyjmowania preparatów z CBD mogą towarzyszyć każdemu, kto przesadzi z ilością przyjmowanej substancji. Można spodziewać się omdlenia, zawrotów głowy, suchości w ustach i apatii. Preparatów nie należy łączyć z alkoholem i substancjami o działaniu narkotycznym.

Doustne stosowanie CBD

Preparaty z konopi są naturalnymi produktami spożywczymi, które podaje się doustnie. Taka aplikacja substancji pozwala na optymalne oddziaływanie na schorzenia wewnętrzne, ponieważ w wątrobie zachodzi naturalny proces przetwarzania substancji dostarczonych do organizmu. W tym narządzie występuje duża ilość receptorów kannabinoidowych, co pozwala na idealne przetworzenie CBD. W przypadku podania kannabinoidów drogą doodbytniczą, efekt leczniczy może być osłabiony, ponieważ substancje terapeutyczne trafią do krwiobiegu i ominą wątrobę.

Stężenie kannabidoidów w CBD

Oleje, pasty czy kryształy z CBD dawkowane są podawane w przeliczniku dobowym i dopasowane do każdego pacjenta. Stężenie nie ma znaczenia, ponieważ substancje lecznicze dawkuje się w miligramach, a nie w procentach. Im wyższe stężenie substancji, tym bardziej komfortowa forma dawkowania. Można wtedy idealnie dostosować dawkę, intensywność i jakość preparatu, do eliminacji bądź niwelowania danego schorzenia. Tzw. „złote oleje”, o stężeniu 30 i 50% są bardzo skuteczne, ponieważ posiadają wysoką jakość i są pozbawione nieczystości. Tym samym, mają najwyższe stężenie CBD. Istnieją też ekstrakty o stężeniu 99%. Są one odseparowane krystalicznie i wskazane są do inhalacji.

Najlepiej wybrać kombinację kannbinoidów opartą na różnych olejach CBD i CBDA, co przekłada się na wzmożony efekt terapeutyczny, poprzez rozbudowanie w danej substancji ilości i różnorodności kannabinoidów.

Terpeny są aromatycznymi związkami chemicznymi, które występują w wielu roślinach o intensywnym i wyjątkowym aromacie, takich jak imbir, cynamon, olejki eteryczne, żywica i konopie. Terpeny składają się z pięciu atomów wodoru i są lotnymi związkami siarki o wzorze chemicznym (C5h8)n. W ich skład wchodzi izopren, a najmniejsze – monoterpeny – powstają w wyniku biosyntezy, czyli łączenia dwóch cząsteczek.

Różnicuje się terpeny:

• łańcuchowe;
• pierścieniowe.

Ze względu na gabaryty cząsteczek, wyróżniamy:

• seskwiterpeny;
• diterpeny;
• triterpeny;
• tertraterpeny.

Nazwa kategoryzowanych związków pochodzi od terpentyny, która jest składnikiem żywicy u drzew iglastych. Najczęściej nie posiada barwy i słabo rozpuszcza się w wodzie.

Typologia terpenów występujących w konopiach

Konopie zawierają sporą ilość terpenów, a ich budowa jest zbliżona do kannabinoidów. Badacze wyróżniają ponad sto rodzajów terpenów, a najważniejsze z nich to:

Micren, zaliczamy do monoterpenów i jest najczęściej występującym składnikiem olejku eterycznego. Ten terpen jest nietrwały w kontakcie z powietrzem i słabo rozpuszcza się w wodzie. Można go spotkać w chmielu, koprze, kminku i szałwii. Zapach micrenu przypomina goździki, ma właściwości przeciwzapalne, bakteriobójcze i przeciwbólowe. Ten związek wpływa na organizm uspokajająco, pomaga w wyciszeniu, redukuje napięcia i odpręża. Oprócz pozytywnych skutków oddziaływania wiadomo również, że micren potęguje działanie THC.

Pinen, to monoterpen używany do produkcji perfum. Posiada również takie cechy zapachowe, które odstraszają owady. Pinen aromatem przypomina zapach sosny i jodły. Można go znaleźć również w szałwii i rozmarynie. Posiada działanie przeciwzapalne i antyseptycznie. Wpływa na rozluźnianie się oskrzeli, działa wykrztuśne i ma pozytywny wpływ na ludzką pamięć. Pinen dodaje energii i zwiększa koncentrację. Odmiana konopi typu Skunks zawiera najwięcej pinenu.

Limonen, to terpen występujący w konopiach i odpowiadający jednocześnie za zapach cytryn. Ze względu na swój aromat, jest często stosowany w przemyśle kosmetologicznym. Stosuje się go przy produkcji perfum, dezodorantów i odświeżaczy powietrza. Jest terpenen, który w konopiach występuje najczęściej obok micrenu. Limonen posiada silne właściwości bakteriobójcze i przeciwgrzybiczne. Podobno działa również antyrakowo i stopuje rozrost nowotworów. Ten związek bardzo łatwo przedostaje się przez krew do mózgu i ułatwia skupienie myśli, poprawia koncentrację i zwiększa uwagę. Limonen jest składową produktów, które łagodzą objawy depresji i niwelują niepokój. Największą ilość limonenu zawiera odmiana konopi o nazwie Haze.

Linalol jest mieszaniną likareolu i koriandrolu. Posiada mocny, konwaliowy zapach, który odstrasza owady. Jego kwiatowy zapach sprawia, że jest powszechnie używany do produkcji perfum.

Eukaliptol, to terpen uzyskiwany z olejków eukaliptusa, rozmarynu lub piołunu. Posiada przyjemny, miętowy aromat i chłodzący zapach, dlatego wykorzystuje się go również w produkcji kosmetyków. Ma działanie przeciwbólowe, wspomaga koncentrację i cieszy się zainteresowaniem wśród zwolenników medytacji.

Kariofilen, to miks α-kariofilenu/kumulenu, β-kariofilenu i tlenku kariofilenu. Ten terpen posiada aromat przypominający zapach pieprzu. Jest ostry, korzenny i odpowiada również za zapach goździków. Aplikowany miejscowo, posiada silne działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, dlatego od lat goździki są używane jako rośliny kojące silny ból zęba.

Terpeny, jako środek chroniący rośliny

Terpeny znalazły zastosowanie w przemyśle terapeutycznym. Oprócz funkcji leczniczych pełnią także rolę środka odstraszającego owady. W zróżnicowanym świecie flory pomagają roślinom odpędzić szkodzące im owady. Mogą być także wabikiem dla insektów, które są pożyteczne i niezbędne dla roślin w procesie zapylania.

Działanie terpenów

Wiadomo, że THC łączy się z kannaboidami w ludzkim mózgu, co daje psychoaktywny efekt. Terpeny natomiast mogą aktywnie wpłynąć na te same receptory i sposób ich działania. Są one odpowiedzialne za to, ile THC przedostanie się do mózgu przez krew, ponieważ wpływają na nauroprzekaźniki w różnoraki sposób. Nie wszystkie terpeny działają tak samo. Jedne mają efekt uspokajający i wyciszający, inne są odpowiedzialne za nastrój i pobudzają pracę mózgu.

Terpeny są ośrodkiem zainteresowania badaczy, ponieważ posiadają ogromny wpływ nie tylko na poziom odurzenia, lecz również na inne, konkretne działanie marihuany. Rośliny zawierające przykładowo znaczne ilości limonenu, dają efekt stymulujący ludzki organizm, kiedy jednak zmieszamy go z linalolem, otrzymamy miks o działaniu relaksującym, odprężającym i uspokajającym. Gdy środowisko naukowe zgłębi dokładniej wiedzę, o zawartości poszczególnych terpenów w danej odmianie konopi, będzie można doprecyzować efekt jej działania, co będzie miało niewątpliwie znaczny wpływ na zastosowanie farmakologiczne terpenów.